У цябе-ж яшчэ сына няма,
Ды і мужа яшчэ ня было…
Гэта выйсьця шукае трава
З малярыйнага долу балот.
Ды ня ў гэтым жа выйсьце жыцьця,
Гэта толькі мяшчанская твань.
Кінь чакаць дарагога гасьця,
А сама мэльоратаршай стань.
Наша заўтра ад нас не ўцячэ,
Толькі трэ‘ не праз пальцы глядзець…
Тая хутра ня грэе яшчэ,
Што па гольлі гуляе ў тайзе.
Вельмі сьмешна у нашыя дні,
Пад асьвістаны сьпеў салаўя,
Пра сямейныя марыць агні
Ў марынадзе маленькага „я“.
Сёньня буры вялікага „мы“
Выйшлі цэлы сусьвет пакарыць…
З кожнай варты грамадзкай ім жыць:
— Будаваць, будаваць, бараніць!..
Будзе слаўны, цудоўнейшы плён
З парываньняў тваіх, калі ты
Зразумееш пульсацыю дзён,
Ды успрымеш душой колектыў.
2-ая ДЗЯЎЧЫНА (сьпявае):
Пралятала ластаўка над сялом,
Над сялом,
Заклікала ластаўка першы гром.
