Гэта старонка не была вычытаная
АГРАНОМ:
— Добры вечар у хату, айцец,
Выбачай, што зайшоў нечакана…
Штось ня сьпіцца… трывожнае штось
Нарастае з няведамай сілай.
ШАЛЮТА:
— Што трывожыць цябе, аграном?
АГРАНОМ:
— Час пасеяй у сэрцы трывогу…
Я прыйшоў з даручэньнем, айцец,
Расказаць табе нашыя пляны…
Перш за ўсё, нездаволены усе,
Што ня быў ты на тэй вечарыне…
ШАЛЮТА:
— У Міхайлы, ты хочаш сказаць.
Занядужыў я…
АГРАНОМ:
— Нельга нядужыць,
Мы павінны душой маладзець,
Мы павінны на карту паставіць
Усе сілы свае і жыцьцё…
ШАЛЮТА:
— Што карысьці ад бітае карты?
Сёньня сьніў я цудоўнейшы сон:
Быццам зорка, ішлі да якой
Пакланяцца валхвы і народы,
Яшчэ ў тыя далёкія дні,
Як стваралася гэта лягенда,
