Гэта старонка не была вычытаная
Мінуць гады…
І на былых балотах
Закаласіцца слаўны ураджай,
І можа нашчадкі
Калішняе балота
Тады пачнуць нізінай называць.
Дык не забудзьцеся,
Што гэтыя нізіны
Да нас
Расьцілі міт аб лясунох,
І гойдала балотная дрыгва
Тут карагоды дзікія русалак,
Ды ў туманох
Скрозь доўгія вякі
Трымцелі сьлёзы вечнае пакуты…
А мы,
У мускулах прынесьлі дынаміт,
А ў сэрцы —
Вольты нашых Асінбудаў…
І вось пачаўся бой
І пачалася творчасьць.
О, нашчадкі,
Вам цяжка зразумець
Адказны момант нашага змаганьня,
Да вас дзянікінцы,
Каледзінцы
Ды калчакоўцы
Ня прыдуць, каб заняць
„Маленькую пасаду агранома“,
