Гэта старонка не была вычытаная
СІНІЦКІ:
— Я вам
Заўжды гатоў, канешне, услужыцца.
АГРАНОМ:
— Скажы, Сініцкі, ты у кашальку
Калі-нібудзь трымаў хоць сто чырвонцаў?
СІНІЦКІ:
— Максім Прахоравіч, ніколі у жыцьці,
Канешне, і ня сьніў я гэткае праявы…
АГРАНОМ:
— Ну, а дапусьцім, ты вось дзе знайшоў…
СІНІЦКІ:
— Так многа грошай?.. Я не дапушчаю…
................
ПАКІНУЎШЫ АГРАНОМА І СІНІЦКАГА,
ВЕРНЕМСЯ ЗНОЎ НА СХОД
СОРМАВЕЦ:
— Каб кожны крок як трэ‘ уплянаваць,
Падпішам на спаборніцтва умову…
ПЕРШЫ КОЛГАСЬНІК:
— Таварышы, дазвольце мне сказаць,
Прашу слова!..
ДРУГІ КОЛГАСЬНІК:
— Мы не павінны болей патураць
Злачыннаму нядбайству агранома…
