Гэта старонка была вычытаная
— 34 —
І кашляе пушча,
Ад сьцюжы хрыпіць,
І дрэва па дрэву
Іграе, скрыпіць.
І звон нейкі звоніць,
Гудзіць нейкі гул;
На сьнежным прытулу
Брыдзе няпрытул.
Штось мелецца ў лесе,
Між жорнаў на мак;
Малоціцца нешта,
Дрыгочыць таптак.
А бліскі сьняжынак
Варожаць абшар,
Бы кветкі шчакочуць
І вочы і твар.
Ты — шэрая кропка
На шлюбе віхроў,
Ты — нутлая плямка,
Сярод пустыроў.
Па зімніку белым
Ў агне завірух
Брыдзеш адзінокі,
І стыгне твой дух…
1922 г.
|}
|
ПЕСЬНЯ. Як-бы плача хто ў лагчыне, Муж багат, але нямілы: |
