Гэта старонка не была вычытаная
— 17 —
Іголкамі ёлка,
Цябе заклюе
І шышкамі вочы
Асьлепіць твае,
Там ведзьмы страшныя,
Хоць гаць з іх гаці.
Ад іх ні прабрацца,
Туды, ні прайсьці.
Ня бойцеся толькі,
Ідзіце скарэй, —
Пужаюць наўмысьне
Так малых дзяцей.
Няма там злых ведзьмаў,
А пень той — як пень,
Сячы колькі трэба
І ўночы і ўдзень;
А воўк не зачэпіць
Дальбог, між людзей
Бывае часамі
І зьвера страшней.
З мядзьведзем ты можаш
У згодзе там жыць,
Ліпцовыя соты
Ён будзе насіць,
Мядзьведзь у суседзтве —
Найлепшы сусед,
Ён дзетак галубіць
І песьціць, як дзед.
А з пнямі так сама
Ў цябе будзе лад,
Іх шэпту, іх казкам
Заўсёды ты рад.
