Гэта старонка была вычытаная
— 16 —
Там кветкі, як зоркі,
Травіца, як пух,
А сколькі пстрыкатых,
Скрыдлатых пяюх!..
А далі якія,
Дымяцца, як дым…
Вунь. хмарка чаўночкам
Блішчыць залатым.
Вунь, комін хацінкі
Ў аблокаў ланцуг
Уткнуўся, як шпілька,
Ў бавэлны хвартух.
А далей смуткуе,
Як схімнік, сыр-бор;
Густой барадою
Ён душыць прастор.
А ў лесе так жутка,
Вільготна ў цяні;
Ў гушчары цямнютка,
Ў пагодныя дні.
Лясун там пануе,
Крычыць «го-го-го!»
Ваўчышчаў пасе ён,
Там страшна, — ого!..
А дрэвы стуль вабяць
Дзесяткамі рук,
Да імені кліча
Няведамы гук.
Здаецца, задушыць
Там віламі дуб,
Корч высмакча сок твой
Дзесяткамі губ.
