Гэта старонка была вычытаная
І так за гадамі гады
Зыходзяць у вечнасьць чаргой, —
Магілу сьняжком пабялёную
Харошыць радостай чырвонаю
Сам Ленін студнёвай парой.
Так заместа вянка для замучанай
Злажыў легэнду ўдзячны люд, —
Барацьбой ён з батрачкаю злучаны
Насупраць панска-польскіх пут.
|}
