„А папоўскія мець вочы
„Жраць воўчым горлам, як калісь,
„То ў нагах шукай збаўленьня
„Пакуль у скуру не далі
„Тыя, з кімі я і Ленін!
„Я путы панскія цяпер
„Скінула з паўстанцаў жвава.
„Час, каб рэволюцыянэр
„Ладзіў лад, заводзіў права. —
Ох, біў-жа мяне ашалелы!
Кроў брызгала кату на твар.
Шыпеў ад нянавісьці белы
— Бяры вось падзяку і дар.
Забіць лёгка мог гад пракляты,
Аднак, ні тады, ні цяпер
Ні ён, ані допыты катаў
Ня вырвуць мой цьвёрды намер.
Ня вырвуць да волі імкненьне
І веры у моц нашых рук,
Якімі мы зьнішчым з карэньнем
Лад вызыску, зьдзеку, прынук.
Паўстанцы з ратункам пасьпелі —
(Будзь гэта навукай для вас!) —
Каб людзі атруты ня мелі,
Забілі нягодніка ўраз.
IX
Расказала я ўсё ад пачатку,
А канчаткам хай будзе ваш суд.
Можа кінець у „татаву-хатку“,
Можа вынясе сьмерці прысуд.
