Падол паноў — ім працавітасьць
І пакору за дваіх давала.
Дзяржавіць я хачу і мушу —
Апраўдацца трэба прад народам,
Ачысьціць вольнай працай душу,
Мужычы грунт ад недародаў.
Пявучай працай прамяніся,
Жыцьцё заняпаўшых кутоў.
Дзень кожны зьвіні адзавіся
Здароўем работы і слоў.
VIII
Прышла да пана ды кажу
(А банкет быў у разгары);
— „Эх, дрэнна пану я служу,
„Бо замест навукі, кары —
„Здароўе сілы аддаю
„На распусту роскаш пану
„А на пагібельнасьць маю.
„Дай нізрынем лад паганы.
„Шпурнём час нэндзы, крыўды, сьлёз,
„Шкодны ён для нас, для сьвету —
„Крывёю жыў ды з-помсты ўзрос.
„Дык ня час тут на банкеты,
„Дзялі зямлю, саху бяры,
„Слухай грамады загаду,
„Старыя межы ты ўзгары, —
„Будзеш дзякаваць за раду.
„Калі-ж сам чалавекам быць,
„Працай жыць з людзьмі ня хочаш,
„За панствам станеш зноў тужыць,
