Гэта старонка не была вычытаная
Вы для мяне ні ворагі і не радня,
А цені, маскі
Жудасных і прошлых дзён.
Дык што мне ваш закон!
Ад пабояў я хворая
Ды ўся паранена,
Душа, аднак, бадзёрая,
А вопратка рваніна.
II
Змалку, як рыба аб лёд,
Білася з нэндзай і голадам,
Хоць-бы скарыначку ў рот,
Не акалець-бы ад холаду.
Працу і сілы мае
Краў пан штодня рукой белаю,
Клаў у палацы свае, —
Грабіў ён чэлядзь згалелую.
Пухла з бясхлебіцы я,
Бацька і маці зваліліся…
Доля сіроча мая
Красьці, аднак, не манілася,
III
Чысты паніч цёмнай ночаю
Хітра пакусай завабіў.
Эх, гордасьць, славу дзявочую
Ў рванай батрачкі аграбіў.
Што-ж… а далей рэч вядомая —
Нехаця сына прыдбала.
І непатрэбнай нікому я,
Лішніцай, блудніцай стала.
