|
У мурох тых, як у гранцы
З панскай волі трутнем стаўся,
Гібне, ў вільгаці, у цемры,
Хоць ня збойца, не пракраўся.
За вакном варона крача,
Што ня можна быць іначай.
За акутымі дзьвярамі
Цэрбэр бразгае ключамі.
Есь ён поліўкі з гароху
І глытае сум за воляй.
А яго ядуць плюгаўствы,
Зьздек, ражым, іх самаволя.
За вакном варона…
Ўскочыў на зуб дэфэнзыве,
Бо схацеў так шпік дасужы.
Ў самаго-ж не пападае
Зуб на зуб ад страшнай сьцюжы.
За вакном варона…
Думкай лётае па вёсках
І па фабрыках шумлівых.
Сам штодня мяшок каменны
Мерыць крокам нецярпліва.
За вакном варона…
|
