Якія дворы, божа мілы!
А ўсюды бедны люд, пахілы
Кішыць, гаротны, як мурашкі,
І ўздых задушаны ды цяжкі
Гатоў з грудзей яго прарвацца,
На гоман думак адазвацца:
„Эх, дзецца людзям бедным недзе!“
(XXVII р., 250 стар.).
|}
Ня дзіва, што пры такім парадку ўсё ў жыцьці безьзямельнага хлопа залежыць ад асобы пана. Чым агідней пан, тым больш цяжарным становіцца жыцьцё хлопа. Вось чаму такое вялікае значэньне мае для лясьніка асоба лясьнічага.
Вельмі значным здарэньнем пасьля пажару хаты ў жыцьці жыхароў Парэчча зьявілася сьмерць старога лясьнічага.
На другі дзень, калі Міхась ужо крыху праспаўся,
|
Ў абход сягоньня ня зьбіраўся, |
Урэшце аб‘езчык Ксаверы прыносіць у хату зьвестку аб новым лясьнічым:
|
— Не падвязло нашаму брату: |
