Жыцьцё іх, праўда, няцікава,
Пра іх нідзе ня ходзіць слава,
Аб іх гісторый не складаюць,
Пра іх і песень не сьпяваюць…
Каротка памятка аб людзе,
Аб простым людзе. І такая
Ўсім бедным доля выпадае:
Прайсьці свой круг, прамарнавацца
І невядомымі застацца
Ды быць забытымі тут ўсімі —
І сваякамі, і чужымі… (45 стар.).
|}
Поэта жадае захаваць памятку аб гэтым простым людзе — запісаць аб тым, што праходзіла прад яго ўласнымі вачыма ў дні вясны яго жыцьця — і гэта жаданьне спаўняецца дзеля таго, што зьмяняюцца абставіны соцыяльнага жыцьця, і бедны, просты народ перастае быць забытым, занядбаным народам і становіцца галоўным соцыяльным чыньнікам эпохі.
Асяродкавая асоба дзеі, гэта — лясьнік Міхал.
|
Міхась… вы лепш спытайце самі |
Потым, калі „абрыдла гэта справа“, зьвярнуўшыся на бацькаўшчыну, ён „быў пры падлоўчым на каморы“.
|
Стары лясьнічы пасваему |
