Гэта старонка не была вычытаная
Хутка за сваім старым паехала на той сьвет і яна. Па ёй ніхто не галасіў, бо была яна адзінюткая на цэлым божым сьвеце, без сваякоў і бяз родных.
Праўда, суседзі набожныя не забыліся паставіць крыжы на гэтых дзьвюх ціхіх магілках. Але што гэта былі за крыжы? — крывыя, нязграбныя, партацкія. Яны выглядалі няпрытульнымі й жудаснымі, як нядоля вясковая…
Менск, 1920 г.
