Гэта старонка не была вычытаная
Пакуль нас абыскалі, агледзілі з усіх бакоў, настала раніца. Чырвонаармейцы доўга мацалі вопраткі майго суседа і знаходзілі зашытымі шмат дарагіх каменьняў.
Хоць я разумеў, што сам буду мець шмат няпрыемнасьцяў, паууль выясьніцца справа, але лёгка мне зрабілася на душы.
Ярка-чырвоны ўсход афарбаваў асьнежаныя абшары і бела-пушыстыя гаёчкі ў квола-ружовы колер. Мы ехалі пад канвоем назад у Менск. Мой сусед сядзеў ціха і толькі зубамі скрыгатаў, як прыстрэленая зьвярына.
Мы ехалі праз вёскі, і людзі нас сустракалі з кпінкамі ды з крывамі:
«Цю-га-а-а! Цю-га-а-а!».
Менск, 1923 г.
