Гэта старонка не была вычытаная
— Мы спалім вёску! Мы вас перастраляем, як сабак! — бушавалі бандыты.
Нядоўга цягнулася вайна. Загрукалі стрэдьбы. Атрад чырвонай коньніцы раптам выскачыў з лесу.
Бандыты ўцяклі.
На вёску зноў напала сьвяточнасьць. Ва ўсіх хатах пяклі яечні.
Вясковая баба шчыра грала ролю Гайзвікавай жонкі. Яна смажыла, пшанічныя бліны ў Гайзікавай хаце вельмі спрытна.
Дым каціўся з комінаў, кучаравіўся ўгары і бруштыніўся ў размаітыя круцёлкі. У вёсцы пахла салам. Дзесьці тылілікаў гармонік.
На ўзгорачку сярод вулку разьляглася сьвіньня з дзеткамі, нібы самая галоўная гаспадыня вёскі.
Мельнік скінуў мужыцкую сьвіту, апрануў свае, запыленыя мукой, вопраткі і давай кожнаму паасобку расказваць аб тым, што тут чынілася і дзеялася.
Менск, 1922 г.
