Гэта старонка не была вычытаная
ломцы… увесь упэцканы… Цьфу, паганшчына! Дуда парваная, знакам тым, ляжыць водаль. Цьфу гіцэль! Я вылез на гасьцінец. Канянё маё стаіць, апусьціўшы вушы, нібы нічога ня ведаець. Бочка ляжыць на санёх. Я паправіў акрутню, абцёрся сьнегам, сплюнуў, знакам тым, тры разы й паехаў да хаты. Эхэ-хэ, дветкі мае! колькі дзён апасьля мне проста млосна рабілася ад пастаяннага плюваньня, — было нясмачна, як-бы мыш глынуўшы. Завялікая была выпіўка!
Вільня, 1915 г.
