Старонка:На залатым пакосе (1927).pdf/73

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

Ах, я заснуў
І гэта ўсё здалося
Бо за вакном
Мяцеліца шуміць
І вецер сыпле
Сьнежныя калосьсі,
Каб гэту даль
Надоўга застудзіць.

І ў сэрцы зноў
Дзіцячыя жаданьні,
Мне шкода
І так цяжка мне,
Што гэты сон
Прыгожага спатканьня
Ў душы ня змог
Ужыцца й паланець.

Відаць ў жыцьці
Нікога не спаткаю,
Каго змагу,
Як песьню палюбіць
І усё шляхі,
Здабытыя вякамі
Прайду, як сон
Паўстаньня й барацьбы!

|}