Старонка:На залатым пакосе (1927).pdf/26

Каб хто небудзь блізкім і каханым
Ў вусны мне і ў грудзі цалаваў
І ў сваім апошнім разьвітаньні
Ўсю душу, ўсё сэрца аддаваў!

Каб ў тумане вечным і прыгожым,
Хто кахаў і песьню і зямлю.
Гаварыў мне ціха і трывожна:
„Мілы мой, люблю цябе, люблю!..“

Ах, якая ты!.. Якая дарагая
І на сцэне сонца прадаеш,
Бо сама, як радасьць, маладая,
Паланееш ў росквіце надзей!

|}