Старонка:На залатым пакосе (1927).pdf/25

МАРКІТАНКА СІГАРЭТ

Ах, якая ты!.. Якая дарагая
І на сцэне сонца прадаеш,
Бо сама, як радасьць, маладая,
Паланееш ў росквіце надзей.

Маркітанка, песьня ты, ці казка,
Ці прыгожай радасьці прыбой,
Бо ў тваіх вачох зусім ня цяжка
Піць чужую песенную боль?!

Сігарэт — вясна, — мы ўсе такія,
Толькі й я хацеў-бы так згараць,
Каб вакол былі ўсе дарагія
І ў крыві маёй цьвіла зара.

Каб хто небудзь ціха і балюча
Ў мой апошні, мой трагічны дзень
Апаліў сьлязой сваёй пякучай
Гэта сэрца выпітых надзей.