будучыне. Праўда, гэтыя развагі носяць часам характар нейкага душэўнага надрыву; поэта як-бы ня верыць у зьдзейсьненьне сваіх думак; ён сам адносіцца да іх сатырычна і нават саркастычна; мары аб лепшым ён проціставіць сумнай рачаіснасьці; у яго мы знаходзім горкае прызнаньне, што сярод цяжкіх умоў жыцьця аддавацца марам аб лепшым-гэта дзіцячая забава пусканьня мыльных бурбалак. У вершы "Надта салодкія думкі" ён кажа:
|
Пакуль доля нам засьвеце, |
Але ў Янкі Лучыны, як у кожнага сапраўднага поэты, відаць была глыбокая ўнутраная патрэба будаваць гэтыя павятровыя палацы, у марах адпачыць душой ад цяжкай рачаіснасьці, бо, паводле яго ўласных слоў, "мары згоняць хмары".
Як-бы поэтычны сынтэз рачаіснасьці і лятуценьня прадстаўляе сабой адзін з лепшых твораў Лучыны-яго верш "Роднай старонцы". Поэта тут не заплюшчвае вачэй на акаляўшую яго рачаіснасьць, ён у такіх шчырых словах характарызуе сучасную яму гаротную Беларусь:
|
Ты параскінулась лесам, балотамі, |
