Але ў душы поэты жыла вера, што надыйдзе час, калі усё гэта, уся гэта народная беднасьць і цемра згаснуць, як жудасная здань. Свой сумны малюнак Беларусі ён канчае выразам бадзёрай веры ў лепшую будучыну; ён кажа:
|
Сонца навукі скрозь хмары цёмныя |
Сам чалавек адукаваны, інжынэр па профэсіі, Янка Лучына верыць у моц навукі; навука сваім сьвятлом разгоніць цёмныя хмары нядолі; яна-парука лепшай долі дзетак патомных. Гэта-залатыя словы нашага поэты; яны ствараюць сабой сьцяг, пад якім павінна разьвівацца і соцыяльнае і нацыянальнае адраджэньне Беларусі.
Так у беларускага песьняра выяўляецца пэўная ідэолёгія: ён народнік, выхаваны ў атмосфэры 70 гадоў, але народнік на сьвядома-нацыянальнай аснове, які ў цёмнай далі будучыны прадугледзеў сьветлыя зоры лепшай долі для роднай краіны.
З боку формы творчасьць Няслухоўскага не ўяўляе асаблівай вартасьці. Сам поэта сьведчыць аб бясштучнасьці сваёй няхітрай музы; паводле яго ўласнага прызнаньня, -
|
Жартамі, сьлязамі |
Гэта прастата адчуваецца ў Янкі Лучыны і ў самым стылі і асабліва ў пабудове вершу, які часам вызначаецца сваёй нявытрыманасьцю і шурпатасьцю. Мова песьняра таксама не вызначаецца сваёй чыстатой. У яго часта трапляюцца яўныя русіцызмы (даеш замест дасі; грудзь замест грудзі; кружась замест кружачыся ды інш.).
Але недахваты Формы выкупляюцца ў Янкі Лучыны зьместам. Праўда, мы ня знойдзем у яго тэй напружнасьці нацы-
