Старонка:Мая ліра (1924).pdf/101

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка была вычытаная

Вы ведайце добра, чаго нам патрэба:
Нам трэба зямлю мець сваей,
Мы хочым па-просту дастацца да неба,
А не міма панскіх дзьвярэй.

Ня цяміце гэта, прасьцей яшчэ скажу:
Ня верым мы вашай брахні,
Што нам спагадайце… Ішчэ штось пакажу:
Вы Бога ужо акпілі.

Бо Хрыстус казаў-жа ўсім людзям вольным
Слугамі быць мест панаваць:
А вы панавалі — а нам безпатольным
Нельга было-й лёс праклінаць.

Тамаш сьвяты піша, што „збытак ад стравы,
Ад рэчы канечнай ў жыцьці,
Ісці мае бедным, а йначай крывавы
Зладзея назоў трэ нясьці.

І хто-ж гэта споўніў — сьмяіцеся людзі —
Хоць мо’ — й хрысьціяне былі,
Аднак-жа казалі: „Па сьмерці што-ж будзе?“
І самі для бруха жылі.