Гэта старонка не была вычытаная
Ад вачэй яе —
Сьвятло, як заўсяды.
— Гэй да ну, паўстанцы!..
Ці-ж ня сорам!..
Ночку цёмную у лесе спачываць:
За Бярозу гляньце! —
Скора, скора
Загукае песьню сыч-сава…
Ды налятуць птушкі з Усходу
Чырвонакрылыя,
Ды прынясуць радасну прыгоду
Пра майго мілага…
Гляне, гляне сонца з-за Бярозы,
Згоніць, як расіцу, мае сьлёзы…
І пашлі паўстанцы,
Ціца-ціха сьпяваючы,
І пашлі паўстанцы,
Долі-шчасьця шукаючы…
А паперадзе дзяўчына —
Паўстанка Марына.
