Гэта старонка не была вычытаная
I
Ні ў палацах маляваных,
Ні ў белых харомах
Вырасла дзяўчына — Марына…
Маці яе ўзгадавала
Ў клеці, на саломе…
Ды прыгожым тварам надарыла…
Цьвіце кветкай…
Маладзенька, румяная
Ды стройная станам…
Погляд вочак іскрынкі лучыны.
Цьвіце кветкай,
Цьвіце і ня вяне…
Пакахала сэрданькам дзяўчыны,
Пакахала Марына Івана.
Іване, Іване…
Няхай толькі гляне
На тварык бяленькі,
На хвартух навенькі…
Паглядзеў Іванка на Марыну,
Паглядзеў-ды годзе…
На вайну забралі з хаты…
