жыцьцё і будаваць новае. Спадчына старога: п‘янства, карысьць толькі дзеля сябе, супроцьстаўленьне ўласных інтарэсаў агульным. (Курыла, Жук і Нічыпар). Зьмітрок Канцавы — вясковы актывісты, правадыр сялян.
„Сіла зямлі“. Аўтар малюе чалавека на фоне змаганьня за лепшае жыцьцё.
„Ноч“. Аўтар паказвае перадавога чалавека з сучаснае вёскі.
„На вуліцы“ — боль за някультурнасьць вёскі.
„Жніво“ — сувязь вёскі з горадам.
„Наўздагон за доляю“ — змаганьне жанчыны за новае, лепшае.
„Восень“ — змаганьне паўстанцаў з белапалякамі.
„На загонах“. Вёска. Перадрэволюцыйная эпоха. Імпэрыялістычная вайна. Стараста прыціскае беднага селяніна. Селяніна арыштоўваюць у воласьці. Ён забівае старасту, уцякае ў лес і робіць самагубства.
„Дзед. Піліп“. Аўтар хацеў паказаць старога, якому паміраць ня хочацца, але і жыць пяжка, Сьпіс- ваў аўтар .Дзеда Піліпа" болей-меней: з свайго
дзеда.
„Як вясну гукалі“. Аўтар хацеў выліць свой настрой, аздобіць сваё цяжкое жыцьцё.
„Жыцьцё і сонца“ — аўтобіографічныя абразкі, напісаныя з адным настроем, з вельмі глыбокім і моцным пачуцьцём, з вялікім мастацтвам.
„Буй-вецер“, „Пра кветку брат-сястра“, „Легенда пра песьню“ — апрацоўка народнае творчасьці. Усё
