Вось кусочэк вам паперы —
І ня белы, і ня шэры —
Ў сабе мае моц такую, —
Што захочэце, збудую.
Перш, во хата, як ёсць, хата,
Каля хаты — плот, як крата:
Мужычок сядзіць у хаце
І пляце сабе сам лапці.
А вось хорам, як ёсьць, дворны, —
Пабеляны і прасторны;
Хтось ля ґанку стаў без шапкі,
I цалуе пана ў лапкі.
Гэта фабрыка ўжо будзе, —
Вось закурэны ў ёй людзі:
Ў неба с коміна дым вале,
Як-бы душ там гатавалі.
Во — шынкоўня, як і наша,
Так галубе, як і страшэ;
Шынкарочэк за буфэтам:
Рад гасьцём зімой і летам.
Суд — будынак значэ гэты, —
Кругом вострые штахэты:
Заседаюць у ім судзьдзі —
Брушкі тоўсты, ў бляхах грудзі.
А во! гэты мур цэгляны,
Нашым братам збудаваны:
У вокнах краты, тоўсты сьцены…
Ну, — астрог — наш хлеб штодзенны.
