арятка, (размахіваючы нажом). Дай гасьцінец, дай дарогу!.. Жыў ніхто тут не залежэ: Вось так жніва, вось пакоша! Німа мужа — і так дужа: (Угледаецца на сьляпую пад грушай). Ты са мной яго жаніла, Давай горла, бо іначай (Хочэ кінуцца з нажом на кабету). Падростак, (падбегае і хватае з заду за руку). Што ты, цётка, звар’яцела, К сьляпой лезеш без баязьні, Чым людзей тут зарэзаці, Вар’ятка, (с пачатку тузаецца, але пры слове: „дзіцяці“, выпускае з рук нож і туліць к грудзям галавешку). Лю-лі, лю-лі, мой сыночэк! (Дастае грудзі і хочэ карміць). |
Старонка:Маладая Беларусь (1912—1913). Сшытак 1.pdf/105
Гэта старонка не была вычытаная