Гэта старонка не была вычытаная
|
Мірам кончым гэту справу: (Саскаківае са стала і адбегае на бок). Стары. Такі воласьць аборонюць. Нявестка. Дзе-ж? усіх к ратунку гонюць: Старая. З двара с помпай прыляцелі: Людзі ім ваду цягаюць, На закоты, на застрэшкі… Стары. Ну, ідзем, не ўзялі дзежкі. (Атходзюць). Падростак, (выбегшы з укрыцьця). А цяпер мая ўжо скрыпка, (Дастаў скрыпку і прабуе струн). Вось зайграю ва ўсе плечы Ад парога да парога… (Выбегае кабета — вар’ятка, сышоўшая з розуму праз пажар, — у зрэбнай спадніцы і кашулі — без каптана; на левай руцэ у яе — як дзіцянё — апкручана анучкамі галавешка, а ў правай — сьціскае у жмені нож; як выбегла — хлопец атскочыў на старану).
|
