Гэта старонка не была вычытаная
Падростак. Ці-ж асьлепла, ясьне пані, — Сьлепая. Падростак. Ну, садзіся; будзь спакойна: Сьлепая. Усё роўна, мае дзеткі, Падростак, (угледаючыся на грушу). А!.. ці бачыце, бабуля, Хвастач, скрыпка і вяночэк? Сьлепая. Кпі сабе, мой галубочэк! Падростак. Даліпан-то, не жартую… (Стано́віцца на стале і хочэ дастаць скрыпку). Вось так зараз запілую. Старая, (выходзіць з ламацьцём; з ёй стары і нявестка). Ты чаго на стол узбіўся? Падростак, (саскаківаючы са стала). Ціха, цётка, не сварыся; — |