Італіёты — туземнае насельніцтва Апенінскага паўвострава (Італіі), якое падначальвалася рымлянам.
Іудэ́я — частка Палестыны, заселеная іўдэямі, адным з плямёнаў ізраільскага народа.
Кабіры — боствы асіра-вавілонскай рэлігіі, значэнне якіх, а таксама і лік іх і імёны (у фінікіян іх было сём) шмат разоў змянялася на працягу вякоў; у фінікіян і карфагенян кабіры абярнуліся ў другарадных багоў, увасабляўшых розныя праявы сіл прыроды.
Каме́дзь (ці гумі) — клейкая, вельмі пахнючая матэрыя, выдзяляемая многімі раслінамі.
Камо́н — адна з праяў Ваала, якой пакланяліся як самастойнаму боству і якая мела свой культ, жрацоў і храмы. Гл. Ваал.
Кампа́нія — адна з найлепшых мясцовасцяй старажытнай Італіі на беразе Неапалітанскай затокі з вельмі добрым кліматам і з надзвычай ураджайнай глебай.
Канта́бры — горны малакультурны народ у старажытнай Гішпаніі, які жыў ля Біскайскай затокі; даваў лепшых воінаў у наёмнае войска; вёў доўгую барацьбу за незалежнасць з рымлянамі; пасля скарэння многа разоў паўставаў.
Канта́ра — гл. вазы. Шырокая судзіна на тонкай ножцы з двума вельмі высокімі згінастымі ручкамі; служыла кубкам для віна.
Кападакійцы — народ, які насяляў краіны таго-ж імя, на ўсходзе Малой Азіі.
Карава́н — арабскае слова, якое значыць „вандруючы прыбытак“ — вялікая група падарожнікаў-купцоў, якія злучаліся ў мэтах большай бяспечнасці і выгоднасці вандравання па гандлёвых справах ці паломніцтве.
Караванны гандаль — існаваў на ўсходзе і ў Афрыцы з незапомных часоў. Караваны з таварамі з веку ў век ходзяць па тых-жа шляхох, якія ўстанавіліся дзякуючы знаходжанню на іх оазісаў, студняў і т. д.
Карыйцы — насельніцтва на паўднёва-заходнім беразе Малой Азіі, якое займаецца пірацтвам і морскімі промысламі.
Каро́баліста — лёгкая мятальная машына — баліста для стрэлаў, якая ўстанаўляецца на калясніцах.
Касітэрыды — старажытная назва Брытанскіх астравоў.
Катако́мбы — падземныя ходы і пячоры штучнага ўтварэння; сустракаюцца ў ваколіцах многіх старадаўніх рымскіх гарадоў.
Катапульт — адна з найбольш распаўсюджаных у старадаўнія часы баявы мятальных машын.
Ке́льты — одно са старажытнейшых плямёнаў, якое насяляла Заходнюю Еўропу.
Кініздо — адзін з кварталаў Карфагена, дзе жылі амаль выключна багатыя.
Кірэнаіка — краіна на Паўночным Міжземным беразе Афрыкі, з галоўным горадам Кірэна, з усходу гранічыла з Егіптам, на захадзе — з Лібіяй.
Кнеміды — пласцінкі з бронзы для абароны калюмнаў воінаў.
Каго́рта — адна з частак, на якія падзяляўся легіён у войсках рымлян. У кагорце было шэсцьсот чалавек; яна падзялялася на шэсць цэнтурый.
Кола́с — статуі велізарнейшай велічыні; у іх старажытныя ўсходнія народы
