Старонка:Лукішкі (1929).pdf/40

Вочаў агонь пагасьне.
Як мітульга, як сон.
Дзе ты падзелася, шчасьце,
Ціхіх бясклопатных дзён!..

Ды не шкадую мінулага.
Мне маладосьці ня жаль.
Толькі вярніся былога
Сэрца юнацкі запал.

Лукішкі.
21/VI—27 г.

|}