Старонка:Лукішкі (1929).pdf/34

*

Эх, мой пакрыўджаны Тодар,
Успомні вучнёўскія дні.
Песьцілі ў сэрцах для Ўсходу
Лепшыя думкі і сны.
Усё, чым жыло, трапятала
Сэрца тваё ў грудзёх, —
Цёмная крата стаптала,
Чахне ў халодных мурох.
Вер! Яшчэ вырастуць краскі,
Прыдзе і наша вясна.
Сонейка вечныя ласкі
Яшчэ ўсьміхнуцца і нам.

Лукішкі.
22-VIII—27 г.

|}