Завялі чароўныя астры
На кветніку ў сьценах сырых,
Вецер васеньні зашастае,
Нізка прыб‘е да зямлі.
Бедныя! Счахлі ў няволі,
Далёка ад ніў і лугоў.
Ім не вярнуцца ніколі
Ў гародчык вясковы, дамоў.
Толькі васеньняю ночкаю
Месячык ясны ўзыйдзе,
І з атуманеных вочак
Сьлёзкай лісткі абальле.
