Гэта старонка была вычытаная
Вось свежы ветрык наляцеў,
заварушыў бамбук.
Паразыходзіўся туман —
і сонца шле прамень.
Хутчэй ў мярлогі, бо ідзе
Для Чалавека дзень!
Вось сонца ўзнялося ўгору
і сушыць мокры луг.
Валы запражаны ў ярмо
і цягнуць цяжкі плуг.
У лясных таемных гушчарох
ідзе салодкі сон.
Той добра ў Джунглях адпачне,
шануе хто Закон!
Уражанне ад спеву было надзвычайнае. Людзі кінуліся ратавацца на дрэвы, а Бульдэа замармытаў свае заклінанні ды замовы,
Пакуль людзі сядзелі на дрэвах, ваўкі паляглі і паснулі. Як і ўсе, каму даводзіцца жыць уласным розумам, звяры прывыклі да правільнага парадку жыцця. Ніводнае жывое стварэнне не можа добра працаваць, не паспаўшы.
Тымчасам Маўглі бег з хуткасцю дзевяці міль у гадзіну. Ён адчуваў, што месяц зняволення сярод
