Гэта старонка была вычытаная
И да танцу, и ружанцу,
Да выпитки и выбитки.
6.
Плывуць леты, нибы рэки,
Не варочаюцца болей,
Ништо жыць ня можэ веки:
З сваей, з божай никне воли.
Сцйопка выдаў замуж дочак,
Пры малодшым жыве сыне;
Як асинавы листочак
Ўвесь трасецца; горб на спине,
Старасць-слабасць падаспела;
Стаў нядуж к рабоце ўсякай,
Неяк ходзе ўжо ня смела;
Нос распушыла табака,
Часам пойдзе ў лес и лыкаў
Надзярэ яких з пяць пукаў,
З браку ботаў, чаравикаў
Лапци керзае для ўнукаў.
Старасць, старасць—смутны весци!
Ўжо и вушка не прымеце,
Скора, пэўна, будзе плесци
С сваим дзедам на тым свеце.
|}
