Гэта старонка не была вычытаная
Забудземся
на чорныя гады,
на дні жалобныя свае.
Стаяць тут будуць
гарады,
тут будзе
новых песен сьвет,
А сёньня?
Сьлёзы,
кроў
і сьмерць,
сіроты згубленых надзей.
Уцеху чалавечую
сустрэць
выходзяць людзі
кожны дзень.
Выходзяць
з хаты засмучонай
і па дарозе
ў даль ідуць.
Плыве па рэчцы
сумны човен,
хвалюе
мутную ваду.
Ідуць
і трупянее крок —
і жылы сінія
брыняюць.
