Гэта старонка не была вычытаная
кроў пацячэ
унукаў
чэнстахоўскай маткі.
— Мы пойдзем
пераможным маршам
і панясем свой гонар.
Усіх,
як тых мышэй,
застрашым,
зальлём крывёй
паўстаньняў горан.
— Гісторыя
нас выбрала ў героі
і мармуровыя надпіша пліты.
Урачысты дзень
не за гарою
Вяльможнай
Rzeczy Pospolitej!
Адновім
страчаныя межы;
і Беларусь
Вялікай Польшчай стане.
Званы
касьцельных вежаў
заглушаць
музыку паўстаньняў.
