Гэта старонка не была вычытаная
— Нікога літаваць
ня будзем, —
прысуд адзін:
Rozstrzelać!
Усіх зайцоў папудзім
ў дуброве.
пад зялёны шэлест.
Нагонім пуду
на малых, старых —
і ўсе
пачэзнуць марна.
Патушыць водблескі зары
над краем
Ekspidycjia karna:
заглушыць
адзічэлы лямант
на сотні прадзедавых міль.
Здратуюць
капыты ўланаў
шляхі
спустошанай зямлі.
— Мы за сабою
сьмерць вядзём;
з сухіх
людзкіх плячэй
зрываем на пасаг манаткі.
Па жылах
пасінелых дзён
