маў ён, гледзячы на дзікі табун, які ўсё яшчэ быў на тым баку расколіны. — Калі мне ўдасца ўкласці хоць аднаго з іх, гэта можа спыніць іншых і дасць час мустангу ўцячы. Цяпер час!»
Пачуўся стрэл. Самы вялікі з жарабцоў, рыжай масці, зваліўся на зямлю, перагарадзіўшы сваёй тушай дарогу.
Некалькі мустангаў, што імчаліся ззаду, адразу-ж спыніліся, а за імі ўсе астатнія.
Скарыстаўшы замяшанне і не трацячы ні хвіліны, мустангер павярнуў на захад і паімчаўся да сажалкі. Крапчаты мустанг са сваёй конніцай паспеў ужо далёка ад‘ехаць.
Дзікія жарабцы не прадаўжалі пагоні. Магчыма, што пагібель важака збіла з панталыку іх, а магчыма, яго труп з‘явіўся перашкодай, загарадзіўшы шлях у адзіным месцы, дзе можна было пераскочыць цераз расколіну.
Калі Морыс пад‘ехаў да сажалкі, Луіза была ўжо там. Яна пакорна выканала ўсе яго ўказанні, за выключэннем аднаго: яна не загарадзіла ўваходу. Уваход быў адкрыты — жэрдкі валяліся на зямлі. Дзяўчына моўчкі сядзела ў сядле, усхваляваная глыбокай удзячнасцю.
Раздзел XVII
ЛАВУШКА ДЛЯ МУСТАНГАЎ
Калі ўжо не пагражала небяспека, маладая крэолка з цікавасцю азірнулася навокал.
Яна ўбачыла невялікае возера. Берагі яго былі ўкрыты слядамі конскіх капытоў. Як відаць, гэта было любімае месца вадапою. Агінаючы возера і далёка ўразаючыся двума разыходзячыміся крыллямі ў раўніну, ішоў высокі плот.
— Для чаго гэта? — запытала дзяўчына, паказваючы на плот.
— Гэта лавушка для мустангаў, — сказаў Морыс.
— Лавушка для мустангаў?
— Загон для лоўлі дзікіх коней. Яны бадзяюцца паміж крыллямі плота, якія, як вы бачыце, шырока разыходзяцца і далёка вынесены ў прэрыю. Іх прыцягвае сюды вада, або мустангеры проста заганяюць іх у гэтае вузкае месца. Уваход загона загараджваецца, і тут іх ужо няцяжка злавіць пры дапамозе ласо.
— Бедная жывёла! Гэты загон належыць вам? Вы-ж мустангер? Вы нам так сказалі?
— Так, я мустангер, але я палюю на дзікіх коней у адзіночку. Я рэдка сустракаюся з людзьмі маёй прафесіі. Таму я і не магу карыстацца гэтым прыстасаваннем, для якога патрэбна прынамсі дваццаць чалавек загоншчыкаў. Мая зброя, калі толькі можна яе так назваць, — вось гэтае ласо.
— Вы вельмі па-майстэрску ім уладаеце. Я ўжо чула аб гэтым, ды і сама бачыла.
