Гэта старонка была вычытаная
Але ня змыюцца
На полі Беларусі
У хвалях дзён Кастрычніка сьляды.
Дзе сыплюць мак
Над возерам пацёмкі,
Дзе дрэмле сінь у пражы вечароў
Сівым вякам раскажуць валатоўкі
Пра вечнае змаганьне і любоў…
Даруй «адкуранае»
Ладанам балотнай ціны,
Вяслую човен свой з размытых берагоў
Туды,
Дзе ў кансананс сталёвыя турбіны
Здуваюць стынь з асьнежаных палёў.
|}
