Гэта старонка была вычытаная
Зарніцы упляталі,
Сягоньня сум прынесьлі журавы.
На канапляньніку, —
Дзе змрокі куламесяць
Губляе неба тысячы цьвятоў,
І акалеў
За брамай сіні месяц
Ў халоднай шэрані васеньніх туманоў…
Па-за вакном крышталяцца зарніцы
За пералесіцы губляюць серабро.
На вёсцы цішыня —
Аднэй табе ня сьпіцца,
Ў тваіх руках шуміць верацяно.
Два дні назад,
Была у сельсавеце...
........
Як ўсё меняецца
І жыцьце і закон…
І думкі дым
Плывуць к празрыстай мэце
За змрок душы,
Дзе жыцьця — зоры сьвецяць.
Дзе ў кожным сэрцы б‘ецца комсамол.
Імклівіць час…
А што?
Што далей будзе?..
Слатой за прасьніцай праносяцца гады.
Жыцьцё — жыцьцё!
Як шырак сьвет і людзі,
І як-жа як
Павабны гарады.
