Па-за вакном крышталяцца зарніцы, За пералесіцы губляюць серабро. На вёсцы цішыня — Аднэй табе нясьпіцца Ў тваіх руках шуміць верацено.
Шуміць — зьвініць, А думкі — валацугі Лятуць — снуюць — Хто можа іх спыніць? Ты цягнеш валакно І завіваеш кужаль. З сівымі пырскамі сярэбраных зарніц.
Бягуць часы, — Часы як хвалі валяць… Яшчэ учора любыя бары У косы росныя
