Старонка:Кляновыя завеі (1927).pdf/21

Ў шыпучы кубак сонечнай вясны
Чаму-ж так неба вычарнілі хмары,
Чаму згарэла месячная сінь,
Чаму любімая, на ледзяной гітары
Ты адпяваеш сонечныя дні?

Чаму замёрзьлі сонечныя вёслы
На паўпуці ў каралях ледзяных,
Чаму ружовыя разьветраліся вёсны
І нашы сьцежкі вяжуць туманы?..

З вішнёвых хмар на ледзяной гітары
Зара заплакала па сонечнай вясьне,
І быццам з вёснамі разьвеяныя мары
На успамін застылі на вакне.

|}