Гэта старонка не была вычытаная
Адпалуднаваўшы разам,
Покуль стол прыбрала маці,
З Лукашом для адпачынку
Мы ўжо ўзьлезьлі на палаці.
І вось тут мне давялося
Чуць уласнымі вушамі
Пра папоўскае абжорства…
Падзялюся-ж гэтым з вамі:
„Поп у нас такі абжора,
Што на сьвеце не знайсьці,
Самагонкі вып‘е мора,
Зьесьць адразу тры куцьці:
Як разыдзецца кудлаты —
Пераверне ўсё сяло,
Сьцісьне жонку ў тры абхваты,
Як якое памяло!
Бо здароў, як чорт, бяз меры —
Далібог — я вам ня лгу:
З вушакамі вырве дзьверы,
Слуп сагне вам у дугу.
Калі ступіць дзе адразу
Ходзіць ходырам зямля!
І ня дзіва: без адказу
Мог ён зьесьці хоць цяля,
Дай авечку — пойдзе клінам!
З тварагом аладак стус —
Перамеле блін за блінам!
Хай жывот, як той гарбуз,
