Старонка:Качаргой па абразох (1930).pdf/40

ПОП-АБЖОРА

Пра папоў пісаў я многа,
А як глянеш — выйдзе мала…
Значыць — новая дарога:
Ну, кабылка, што прыстала!

Едзем проста у Паляны,
Азярычына пад бокам,
Натапырым свае вушы
І паглядзім шчырым вокам,

Адчыняй, Лукаш, вароты,
Ды ня бойся — з Менску госьці:
За пакорм грашмі заплацім,
Калі там якое штосьці.

Зьлез Лукаш старэнькі з печы,
Браму насьцеж: „Калі ласка,
Просім ў хату… Гэй, яешню
Прыпячы хутчэй, Параска!“

Стол засьцелены абрусам,
Чыста вымытыя лавы,
Сам Лукаш ў кашулі чыстай,
Стогадовы, але жвавы.