Гэта старонка не была вычытаная
Ці-ж ешчэ ня скеміў?
Я твая галубка, любка…
На што рвеш ты, стрэмя?»
Той каня ўсё, паганяе,
Бытцым і ні бачэ.
„Пастрывай жэ, галубок мой,
Глянь! во я ні плачу.
Ні пазнаў, ці што мяне ты?
Любы, прыгляніся,
Як Бог міл — я Кацярына!“
— „Дура отвяжыся!
„Проч безумную, возьміце!“
— „Янка, Янка мой сакслік!
Ня ўжо-ж так зьмяніўся?…
І ты гоніш, пакідаеш
А ня ты-ж бажыўся?“
— „Проч возьміте! что вы сталі?“
— „Што? мяне узяці?
„Мілы мой, каму за вошта
„Хочэш ты аддаці?
„Сваю Касю, што, бывала,
„Ў сад к табе хадзіла,
„Тую Касю, што сыночка
„Табе спарадзіла.
„Мой ты родны, мой браточык!
„Хоць ты не чурайся;
„За служанку ў цябе буду,
„З другою кахайся.
„З цэлым сьветам… Я забуду,
„Што калісь любіла,
