Гэта старонка не была вычытаная
III.
Стогнуць совы, сьпіць дуброва,
Зорачкі зіяюць;
Панад шляхам чэрадою
Начніцы гуляюць
Спачываюць зьмірна людзі
Што каго змарыло,
Каго шчасьце, каго сьлёзы,
Ночка ўсё закрыла.
Ўсіх цямненькая накрыла,
Як дзетачак маці,
Дзе-ж спачыла Кацярына?
Ці ў полі, ці ў хаці?
Ці на лузі пад капою
Сына забаўляе?
Ці ў дуброві с пад калоды
На ваўка чэкае?
Бадай-жэ вас, чорны бровы,
Нікому ня меці,
Чым праз вас бяду такую
Самахоць цярпеці,
А ешчэ што напаткае?
Будзе беда, будзе…
Сустранецца пясок жоўты
І чужые людзі.
Сустранецца сьнег і сцюжа,
А таго вось ці спаткае,
Што пазнае Кацярыну,
Сына прывітае.
З ім забыла-б чорнаброўка
