Гэта старонка не была вычытаная
Аж каліна плачэ;
Дамоў верніцца і рада,
Што ніхто ні бачыў.
Ні бядуе Кацярына,
Як ні ўчым нічога,
Гдядзіць толькі, пагледае
У вакно на дарогу.
Выгледае Кацярына, —
С паўгадка мінуло,
Штось заныло каля сэрца,
Штось пад ім кальнуло.
Знедужэла Кацярына,
Ледзьве дух зменяе…
Ачуняла, і ў запечку
Дзіцё спавівае,
А старые кумкі, свацьці
Матцы дакараюць,
Што ў яе і дзень, і ночку
Маскалі гуляюць,
„Маеш дочку чорнаброўку,
Ні сама і тая,
А ў запечку Маскалёва
Сына, спавівае,
Чорнаброваго прыдбала,
Сама пэўне ўчыла“…
Бадай-жэ вас, пустамелі,
Тое-ж ачмуціла,
Як і матку, што на сьмех вам
Сына спарадзіла,
